Critiche finale (2)
Aan alles komt een eind, zo ook aan dit ontwerp. Na een paar bizar drukke weken, enkele nachten zonder slaap en talloze stukjes karton stond daar ineens een toren. Basta.
Onze presentaties vonden plaats op de 22e en 23e, in het snikhete atrium. Het is hier buiten makkelijk een graad of dertig, binnen onder een semi-transparant dak is het niet te harden. Maar dit was de enige ruimte waar onze kleine monsters in pasten.
De opgave was wederom een maquette op grote schaal (in mijn geval 1:100), ongeveer een meter hoog, een "scenario image" (het gebouw in zijn locatie) en tekeningen. Het idee is dat het scenario duidelijk wordt aan de hand van deze drie ingrediënten.
Als gastcritici waren aanwezig Jonathan Woolf (Londen) en Marie-Therese Caratch (Basel). Vooral de eerste blonk uit in Engelse humor, waar Christ & Gantenbein normaal gesproken al bijdehand genoeg zijn.
Uiteindelijk werden sommige mensen nog behoorlijk aangepakt. Onduidelijkheid, terughoudendheid en weinig inzet in het ontwerp werden niet op prijs gesteld.
Mijn presentatie ging vrij vlotjes. Er waren wat kritiek punten (niveau plattegronden), maar lof voor de grote ambities en het scenario. Mijn maquette was eigenlijk niet echt af, maar deze ruwe staat paste bij mijn ontwerp.
Mijn scenario was als volgt: een toren met een gemengd programma dat inspeelt op de typische condities van Ticino. Die zijn 1) het fantastische contrast tussen landschap (prachtig) en infrastructuur (ruw en imposant) en 2) Lugano is niet voor niets een van de belangrijkste bankcentra van Zwitserland. Een hoop mensen hier zijn zeker niet vies van wat zwart geld. Dit vertaalt zich in een project dat zich richt op deze lelijke kant van Ticino, dat in architectonische expressie aansluiting zoekt bij snelwegarchitectuur en wat programma betreft ook inspeelt op de vies-rijke bevolking van deze streek. Zo is er plaats voor wat winkels, restaurants en café's, een nachtclub, bordeel, gokpaleis, een hotel, wat kantoren en luxe appartementen. De architectuur neigt naar infrastructuur, Hong Kong vertical factories.
Na afloop was er een klein aparitivo, gevolgd door een diner in een fancy restaurant (op onze kosten wel te verstaan). En na afloop volgde het cijfer. Eén voor één werd je naar binnengeroepen, alwaar je een al redelijk beneveld paar docenten aantrof, sigaren incl. Een 9, diepe zucht en wat limoncello maakten een hectisch semester compleet.
Ter besluit was er een feest in Salorino, een klein dorpje op een heuvel, met een studentenhuis vol Erasmusstudenten. Ook hier doken onze docenten weer op, geheel in lijn met hun playboy, Prada dragende imago. Ze vertrokken met hun vaste groupies.
Het atelier, woensdag 21 juli
Donderdagochtend, jetzt geht's lossss...
vlnr: Ernesto, Emmanuel Christ, Christoph Gantenbein, Caratch en Denise in actie
Jonathan Woolf in actie, Patrick (assistent) en Svetlana
Christ in actie
na afloop: Mira, Linda, Oliver, Alfredo en ?
Mijn toren
Manhattan in Mendrisio
Onze presentaties vonden plaats op de 22e en 23e, in het snikhete atrium. Het is hier buiten makkelijk een graad of dertig, binnen onder een semi-transparant dak is het niet te harden. Maar dit was de enige ruimte waar onze kleine monsters in pasten.
De opgave was wederom een maquette op grote schaal (in mijn geval 1:100), ongeveer een meter hoog, een "scenario image" (het gebouw in zijn locatie) en tekeningen. Het idee is dat het scenario duidelijk wordt aan de hand van deze drie ingrediënten.
Als gastcritici waren aanwezig Jonathan Woolf (Londen) en Marie-Therese Caratch (Basel). Vooral de eerste blonk uit in Engelse humor, waar Christ & Gantenbein normaal gesproken al bijdehand genoeg zijn.
Uiteindelijk werden sommige mensen nog behoorlijk aangepakt. Onduidelijkheid, terughoudendheid en weinig inzet in het ontwerp werden niet op prijs gesteld.
Mijn presentatie ging vrij vlotjes. Er waren wat kritiek punten (niveau plattegronden), maar lof voor de grote ambities en het scenario. Mijn maquette was eigenlijk niet echt af, maar deze ruwe staat paste bij mijn ontwerp.
Mijn scenario was als volgt: een toren met een gemengd programma dat inspeelt op de typische condities van Ticino. Die zijn 1) het fantastische contrast tussen landschap (prachtig) en infrastructuur (ruw en imposant) en 2) Lugano is niet voor niets een van de belangrijkste bankcentra van Zwitserland. Een hoop mensen hier zijn zeker niet vies van wat zwart geld. Dit vertaalt zich in een project dat zich richt op deze lelijke kant van Ticino, dat in architectonische expressie aansluiting zoekt bij snelwegarchitectuur en wat programma betreft ook inspeelt op de vies-rijke bevolking van deze streek. Zo is er plaats voor wat winkels, restaurants en café's, een nachtclub, bordeel, gokpaleis, een hotel, wat kantoren en luxe appartementen. De architectuur neigt naar infrastructuur, Hong Kong vertical factories.
Na afloop was er een klein aparitivo, gevolgd door een diner in een fancy restaurant (op onze kosten wel te verstaan). En na afloop volgde het cijfer. Eén voor één werd je naar binnengeroepen, alwaar je een al redelijk beneveld paar docenten aantrof, sigaren incl. Een 9, diepe zucht en wat limoncello maakten een hectisch semester compleet.
Ter besluit was er een feest in Salorino, een klein dorpje op een heuvel, met een studentenhuis vol Erasmusstudenten. Ook hier doken onze docenten weer op, geheel in lijn met hun playboy, Prada dragende imago. Ze vertrokken met hun vaste groupies.
Het atelier, woensdag 21 juliDonderdagochtend, jetzt geht's lossss...vlnr: Ernesto, Emmanuel Christ, Christoph Gantenbein, Caratch en Denise in actieJonathan Woolf in actie, Patrick (assistent) en SvetlanaChrist in actiena afloop: Mira, Linda, Oliver, Alfredo en ?Mijn torenManhattan in Mendrisio 
Aperitivo
All aboard...
Diner
Scenario. Locatie: afrit Lugano-Sud, Lugano
posted by Ruben at 15:32
1 comments
Ons ontwerp voor zona Franca, Barcelona
